Fara Poznańska – Bazylika kolegiacka Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny, pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika. Należy do parafii MB Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny, zlokalizowana przy ul. Gołębiej w Poznaniu. Barokowa budowla pierwotnie podjęta dla jezuitów, konsekrowana w 1705 roku, w 1798 przejęta przez parafię farną.
Barokowa Fara Poznańska
Budynek kościoła to trójnawowa bazylika z transeptem na planie krzyża łacińskiego, z emporami nad nawami bocznymi. Barokowa, różowa fasada dzielona podwójnymi białymi pilastrami, flankowana do wysokości budynku dwiema wieżami, każda z nich zwieńczona miedzianym hełmem. Trójkondygnacyjne podziały fasady regulują gzymsy. Bogato zdobiony barokowy portal wieńczy figura św. Ignacego Loyoli, patrona zakonu jezuitów, umieszczona we wnęce bezpośrednio nad głównym wejściem do świątyni. Figurze Ignacego Loyoli towarzyszą, również we wnękach rzeźby przedstawiające świętych: Wojciecha i Stanisława Kostkę z jednej strony i Stanisława Biskupa oraz Alojzego Gonzagę z drugiej strony.
Wnętrze organizują trzy nawy z transeptem, przy czym transept mieści się w granicach naw bocznych. Zgodnie z tradycją od strony południowej zakończone prostym prezbiterium. Nawa główna wysokości 27 metrów, sklepiona, po obu jest stronach masywne, żłobkowe, ale smukłe kolumny wykonane ze sztucznego czerwonego marmuru. Kolumny nie posiadają funkcji nośnej, najprawdopodobniej odwołują się do skojarzenia z kolumnadą Berniniego. Jest ich szesnaście, a nad kompozytowym kapitelem każdej z nich ulokowane są 2,5 m figury apostołów. Nad figurami umieszczono głowy aniołków w otoczeniu sztukaterii w postaci liści akantu, owoców i kwiatów. Kolebkowe, z lunetami sklepienie nawy głównej jest pięknie zdobione scenami z życia św. Stanisława. Nawy boczne oraz galerie zakończone są sklepieniem krzyżowym. Na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu znajduje się iluzoryczna kopuła powstała dopiero w 1949 roku. Sceny z życia św. Stanisława Kostki i św. Ignacego Loyoli uwiecznione na sklepieniu transeptu podkreślają historyczne pochodzenie budowli.